ඔබ නැතිනම් මිහිපිට නැත මම්!!!!!

මට 1988 මාර්තු 18 වැනි දින අද ඊයේ මෙන් දැනේ. මේ මගේ දිවිය වෙනස් කල දිනයයි. රටේ ඉතා බැරෑරුම් වතාවරණයක් පවතිද්දීත් අප වෙනුවෙන් ආයූර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාලය ආරම්භ වූයෙ එදිනයි. ඒ මාගේ දෙවන විශ්වවිද්‍යාල ආගමනයයි. රැග් උපරිමයෙන් තිබූවත් මට එහි වගක් නැත. සුන්දර තරුණ මුහුණු අතර මල් වැනි යුවතියන්.

තාරුණ්‍ය අප සැම ගෙන්විත් අපේ අනාගත ඉරණම මෙසේ විසදීමට තීරනය කර ඇත. ඉඳහිට උත්තමයින්ගේ හඬ ගිගුම් දුන්නද, අප සිටින්නේ හුදකලාවකය. එදා පාලකයන් අප ඇමකට හසුකරබව දන්නේ මෙතැන සිටිනා අහිංසකයිගෙන් කීයෙන් කීදෙනෙක්ද?

මාස කීපයක විශ්වවිද්‍යාල අත්දැකිම්මක් ඇති මට ඒ මනාව වැටහේ. සුවිශාල ගොඩනැගිලි අතර අප පමණක්ම තනි වී ඇත. අපේ ජ්‍යේෂ්ට සිසුන් හොරෙන් අප හමුවේ. රැග උපරිමයෙන් ඇතත් ඔවුන් කුමන හෝ බියකින් සැකයකින් සිටිනා බව අපට පෙනේ.

දින ගෙවී යනාතර මාර්තු 22 උදය වරුවේ අපට දේශන නැති අවස්ථාවක මාත් සමඟ තව සිසුන් දෙදෙනෙකු සහ සිසුවියන් කීපදෙනෙකු රැගට අසුවූහ. අප ජෝඩු වශයෙන් වෙන් කෙරුනු අතර මට ලැබුනේ මේදින කීපයේදී මගේ අවධානයට ලක් වෙමින් සිටි යුවතියකි.

මට මහා සතුටක් දැනේ………

මේ ලියනා මොහොතේදීද මසිතින් ඒ අතිතයට ගෝස් ඇති බව මට හැගේ. එදා මගේ යම් අතපසු වීමකින් වුනු වරදක් නිසා අප දෙදෙනාටම හති වැටෙන් තුරු යහමින් සැලකූහ. මුල සිටම මා පාලනය කිරීම ඔවුනට ප්‍රශ්නයක් වී ඇති බව මට දැනේ. ඒ මගේ කට කැඩුනු වදන් නිසායි. කොළඹ පාසැල් ගිය මා ඔවුන් සැලකූයේ ගමේ එකෙක් ලෙස නොවේ. බෞද්ධ නොවන පාසැලකට ගොස් තිබීමත් මගේ පරහටම සිටියේය. නමුත් භද්‍ර යෞවනයේ සිටි මට රැග ප්‍රශ්නයක් නොවීය. වැරදීමකින්වත් මට කියා නොසරුප් වදනක් නොකියවීමට තරම් ඔවුන් ප්‍රවේසම් විය. ඒ මගේ කට ඇරුණු කල මා නවත්වා ගැනීම ඔවුන්ට අසීරු වීමයි. මෝඩයෙකු සේ ලොවෙත් නැති කුනුහරප තොගයක් "මේ අයියා කියනා නිසා කියමි", යනුවෙන් මහ හඩින් කියා, දෙසා බෑම මට මහත්ම විනෝදයක් විය.

මුල සිටම මාගේ මේ සෙල්ලක්කාර ගතියට මටම සරිලන මිතුරන් කැලක්ද එක් වී සිටියහ. ඔවුන් අතර නිමල් ඔබ දැනටත් දන්නා මගේ මිත්‍රයා ප්‍රමුඛ විය. දැන් මා යනාත තීන්දු වී ඇත. අප ජ්‍යේෂ්ටයන්ටද එපා වූ අපත සෙට් එකක් බවට පත් වී ඇත.

නමුත් මේ සියල්ල තිබියදී එදා මා නිසා අමාරුවේ වැටුනු යුවතිය, කෙමෙන් මට සමීප වෙමින් සිටිනා වග මටද නොදැනීම සිදු වෙමින් තිබිනි. ඇය දිවා ආහරය ගැනීමටද, පුස්තකාලය කරා යාමටද, සවස ඇයගේ නවාතැන වෙත හැරලීමටද මාවම තෝරා ගත්තීය.

කෙමෙන් කෙමෙන් කාලය ගෙවී ගියත් අවසන අප්‍රේල් මස 6 හෝ 7 දිනක අප නොසිතූ ලෙස රටේ තත්ත්වය ඉතාම නරක අතට හැරිනි. ඒ නිසා මුළු විශ්වවිද්‍යාලයටම සිටි එකම ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම වූ අපටද දින නියමයක් නොමැතිව නිවාඩු ලැබිනි. ඒ මහා නරක කාලයක් විය. අපගෙ මිතුරන්ට සිදුවන දේ අපට සිතා ගැනීමටවත් නොහැක. හවස අපත් සමග එකට සිටි එකා උදේට නැත. මාද මාරක කීපයකින්ම බේරිනි. කෙසේ හෝ වසර 2 අධික කාලයකට පසුව නැවත අප ගියේ අපේ කන්ඩායමේ අයට කුමක් සිදු වී ඇත්දැයි දැන ගැනීමේ දරුණු ආසාවකිනි. නමුත් ඇය මට ඒ නිවාඩු කාලයේද විටින් විට හමු වී තිබිනි.

කෙදිනකවත් අප ආදරය ප්‍රකාශ කර නොගත්තත් කාලය අපව පෙම්වතුන් කර තිබිනි. දැන් අප ගෙවන්නේ අපගේ දෙවන වසරයි. පලමු වසර ප්‍රතිඵල අනුව මට අනාගතයේදී යම් තැනකට අද්‍යාපනයෙන් පැමිණිය හැකි බවක් මා නම් තේරුම ගත්තේ නැත. මන්ද මම ඒ වන විටත් දැඩිව ශිෂ්‍ය දේශපාලන කටයුතු වෙනුවෙන් කැපව සිටීමයි. ඒ හරහා මම දේශන ශාලාවට වඩා පිටත ගත කරන කාලය වැඩි විය. සති ගනන් මාස ගනන් ගෙදර යාමත් මට කෙමෙන් අතපසු වෙමින් පැවතිනි. මේ සියල්ලේ අවසන මමද අනෙක් ශිෂ්‍යයන් මෙනම තවත් එක් දුර්වල ඉගෙනීමක් ඇති අයෙක් බවට පත් වෙමින් තිබිනි.

නැවතත් ඇය ක්‍රියාත්මක විය. මගේ සටහන් කිසිවකුටත් වඩා නිවැරදි සහ ක්‍රමාණූකූල විය. පාඩම් කිරීමේ පිරියක් එන ලෙස මාගේ සටහන් සැකසී ඇත. නමුත් මම මාස ගනනකින් සටහනක් ලියා නැත. ඇය සියල්ල සම්පූර්ණ කරයි.

ඇයට මාගේ දෙමාපියන් හමු වීමට ඇවැසි විය. මා ඇගේ දෙමව්පියන්ට හදුන්වා දීමට ඇවැසි විය. නමුත් පවත්නා දේශපාලන තත්ත්වය මා ඉතාමත් කාර්ය්‍යය බහුල කර ඇත. අවසන මා ඇයට අවනත වීමි. මගේ මවට ඇය හදුන්වාදීම මාගේ ජීවිතය තවත් වෙනස් කරන්නක් විය. කා සමඟත් ඉතා තදින් බැදීමේ හැකියාවක් ඇති ඇය මාගේ මව සමඟ බැඳි බැම්ම අදද එදා මෙන්ම බලවත්ය. මාගේ නැගනියන්, මලණුවන් ඇය අප පවුලේ වැඩිමල් අක්කා ලෙස පිළිගත්තාය. හැමට අදටත් ඇයට වඩා කෙනෙක් නැතිය. මගේ පියාගේ මරණ අවස්ථාවේදීත් පවුලේ සියළු කටයුතුවල නායකත්වය ඉබේම ඇයට පැවරුණු අන්දම මම බලා සිටියේ ඉතා උපෙක්ෂාවෙනි.

මම ඇයගේ මව්පියන් හමුවට කලින් ගොස් ඇතත් මෙවැනි ගමනක් යන ප්‍රථම වතාව මේය. ඇයගේ කීර්තිමත් පියා මාවැනි අයෙක් කෙසේ පිළිගනියිද? මා මෙලෙස ඔහුට හඳුන්වා දීම මගේ ජීවිත මිත්‍රයා ඇයගේ වැඩිමල් සොයුරා විසින් සිදුකරන ලදි. මා සිතූවක් සිදු නොවීය. පියාණන්ට මම තවත් අයෙක්ම පමනක් විය. ඔහු මගේ මිත්‍රයෙක් තරම් මට සමීප විය.

වසරින් වසර ගෙවී 1993 වසර පැමිනුන අතර අපගේ ශිෂ්‍ය සටන් ව්‍යාපාරයන්ද උපරිම තලයකට පත් වී තිබිනි. ඒ වන විටත් අප වැඩි කාලයක් විශ්වවිද්‍යාලයේ ගතකර තිබිනි. මේ වන විට, අප දෙදෙනා නොදන්නා කෙනෙක් නැති තරමට, යුවලක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ වී ඇත. සියළු දෙනා දන්නා පරිදි ගෙවල් දෙකෙන්ම ආශීර්වාදය ලද එකම යුවල අප විය. එදා බැදි බැම්ම තවත් ශක්තිමත් කරමින් 1997 අගෝස්තු 22 අප යුගදිවියට එලබුනහ.

මේ කාලයේ මම නිසරු දේශපාලනය පැත්තකට දම තිබිනි. ඇය මට වසර ගනනක් කිව්දේ මටද දැනෙමින් තිබිනි. මම මේ වන විට මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයේ වෛද්‍යවරයෙක් විය. ඒ කාලයේ ඇගේ එකම ඉල්ලීම වූයේ මට නැවත ඉගෙන ගන්නා ලෙසයි.

නමුත් මට මා වෙත පැටවී ඇති මහා වගකීම වලින් පිටව යාමට නොහැකි විය. කෙසේ හෝ අප දෙදෙනාගේ දුව ඉපදී යම් කාලයක් අපට විදින්නට සිදූ වූ ගැහැට මම ඔබට කියා ඇත. ඒවායින්ද ක්‍රමයෙන් මිදෙමින් මම වෛද්‍යවරයෙක් ලෙස රටේ නමක් හදාගනිමින් තිබූ සමයයි මේ. ඇය මට මුල සිටම කියූ දේ දැන් මම කල්පනා කරමි. ඔව් මම ඉගෙන ගන්නවා. මගේ පොත් කියවීමේ රුචියටත් සරිලන එකම දේ නම් නැවත ඉගෙනීමට යොමු වීමයි. ඇයගේ ඒ බලකිරීම නොවන්නට මම අද තවත් එක් ආයූර්වේද වෛද්‍යවරයෙක්, එසේත් නැත්නම් වෘත්තීය සමිති සටන් බහුල ජීවිතයක් ගෙනයන තවත් එක වෛද්‍යවරයෙක්ම වීමට තිබිනි.

මා පාඩම් කිරීමට , නැතහොත් පොතක් කියවීමට ගිය විට කාලය මට ප්‍රශ්නයක් නොවේ. දින දෙක තුනක් වුවද එකම ඉරියව්වේ හිඳිමින් පොත් කියවීම මට අදද මහ දෙයක් නොවේ. මෙලෙස පොත් කියවීමට හෝ මගේ ඉහල අධ්‍යාපනයේ වැඩක් ඇති විට මගේ හැසිරීමෙන්ම ඒ කුමක්දැයි ඇය දනී. එතැන් සිට අපේ ගෙදර කිසිවකුට ශබ්ද කිරීම තහනම්ය. මම අතෝරක් නැතිව කොම්පියුටරය හා කරනා ගනුදෙනු ඇයට කිසිදා ප්‍රශ්නයක් නොවීය. මා කතරම් වෙලා ගොස් නිදාගත්තත් ඇයට එය ප්‍රශ්නයක් නොවේ. ඒ කාලයම ඇය නිදන්නේ මගේ එකම ඉරියව්වක් හෝ වෙනස් වුවත් දැනනා ලෙසයි. මම ඒ පුදුමය අත්හදා බලා ඇත. දැනටත් මගේ බ්ලොග් මිතුරන් කීපදෙනෙකුම දන්නා පරිදි ඇයට මගේ මිතුරෙක් පැමිණි විට යම් හඳුන්වා දීමක් කල පසු ඊලඟට තේ කෝප්පයක් පැමිණෙන බව මම දනිමි.

අද මම ඉතාමත් නිදහස් මිනිසෙකි.

ඒ ඔබ නිසාය.

මට කෙදිනකවත් යමක් ගැන පසුතැවීමට වී නැත.

ඒ ඔබ නිසායි.

ඔබ මට ලබා දුන්නේ ආදරයම පමනක් නොවන බව මම දනිමි. එය කුමක්දැයි හඳුන්වා දීමට මම පොහොසත් නොවෙමි.

ඔබට සුභ උපන්දිනයක්!

අයාලේ යාමට වැඩි ඉඩක් තිබූ මාගේ ජීවිතය රටට සමාජයට වැඩක් ඇති ජීවිතයක් කලේ ඔබයි.

ඔබ නැතිනම් මිහි පිට නැත මම්!!!!!