නව තාක්ෂණය අනුව ආයූර්වේද ඖෂධ නිපදවීමට හැකිද?

අද වන විට ලෝකය විශාල වෙනස්කම් වලට භාජනය වෙමින් තියෙන්නේ. ඒ වෙනස්කම් හැම විටම යහපත්ම කියලා කියන්න අමාරුයි. සමහර වෙනස්කම් තිබෙනවා යහපත්. තවත් සමහර වෙනස්කම් තිබෙනවා අයහපත්. ඒක එහෙම වෙන්න ඕනෙ, මොකද මේ සමාජේ ජීවත් වෙන අය විවිධ නිසා.

හැම විටම අපේ තෝරා ගැනීම හරිම වෙන්නේ නැහැ.

මේ වෙනස ආයුර්වේදට කොයිතරමින් බලපානවද?

ඒ ඇතිවන වෙනස්වීම් වලට අපි සංවේදීද?

ඒ වෙනස්කම් හැම විටම හොඳ අතට හරවා ගැනීමේ හැකියාව අපට තියනවද ?

මෙන්න මේ කාරණා තමයි මට මෙහිදී වැදගත් වෙන්නේ.

අද නව සමාජය ආයූර්වේද ඖෂධ භාවිතා කිරීමට කැමතියි. ඒකට මා වැනි ආයූර්වේද වෛද්‍යවරුන් සතුව සාක්ෂි තිබෙනවා. මම එහෙම කියන්නේ අප වෙත පැමිනෙන අයගෙන් 70% - 75% විතරම ඉතාම තරුණ අය වීමයි. මෙතනදි මම තරුණ කියන යෙදුම යෙදලා තියන්නේ අවුරුදු 30 අඩු අයට. අනික් අයගේ වැඩි පිරිස අවුරුදු 45ට අඩුයි. දැනට මා සතුව, මගේ වසර 15 පමන වෛද්‍ය ජීවිතයේ වෙදකම් කල සියළුම රෝගීන්ගේ විස්තර තිබෙනවා.

මා වෙදකම් කල රෝගීන් ඉතා සුවිෂේශී අය. මේ හැම දෙනෙක්ටම මුලින්ම අවශ්‍ය වන්නේ,
1. අපේ සුදුසුකම්.
2. අපි සුව කල අසීරු රෝගීන් සම්බන්ධ වාර්ථා. (එනම් අපි යම් පර්යේෂන කර තිබෙනවාද වැනි කරුණු.)
3. අපේ ස්ථාවරත්වය නොහොත් අපිට සමාජයේ ආයූර්වේද වෛද්‍යවරයෙක් ලෙස රැදී සිටීමේ හැකියාව නොහොත් අපේ ආර්ථික ස්ථාවරත්වය.
4. ඉංග්‍රීසි කථා කිරීමේ හැකියාව.( සමහර මෙහෙම රෝගීන් හරියට කඩු ෆයිට් දන්නේ නැහැ. ඒ වුනාට අපි දැන ගන්න ඕනෙ.)
5. අපි භාවිතා කරන වාහනයේ වර්ගය, මිල, මොඩලය, ජාතිය, අම්ම අප්පා වගේ කරුණු.

මෙන්න මෙවැනි අය තමයි ආයූර්වේද භාවිතයට නගරබඳව යොමුවෙලා ඉන්නේ.

ඔය ඇවිල්ල වෛද්‍යවරයා ගැනනේ.

6. ඊලඟට කට්ටියට ඕනෙ වෙන්නේ,
ලේසියට පහසුවට ප්‍රයෝජනයට ගන්න පුළුවන්ද කියන කාරණය.

ඒ කියන්නේ ක්ෂාය තම්බන්න ඕනෙද?

එහෙම කරන්න අපිට අමාරුනේ,

අපි දන්නේ නැහැනේ ක්ෂාය තම්බන්න.

ඔන්න එක ඈඩියාවයි.

මේකෙන් වෛද්‍යවරයා හඳුනා ගන්න හැටි මම කලින්ම කියලා තියනවා.

අද මම කියන්න සිතා සිටින්නේ, නව තාක්ෂණය අනුව ආයූර්වේද ඖෂධ නිපවීමට හැකිද කියන අර ඉහත කට්ටියගේ ප්‍රශ්නෙට පිලිතුර.

මේකෙදි භාවිතා කරන රසායන විද්‍යා මූල ධර්ම නැතිව ඔබට වැදගත් වන ඖෂධීය කරුණු ගැන පමණක් කථා කරන්නම්.

ලෝකෙ ආයූර්වේදය, වගේම බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව මේ සියල්ලම මුලින්ම ඖෂධ ලෙස භාවිතා කලේ ශාඛ. නොයෙක් හේතු විශේෂයෙන්ම කාළගුනික හේතු නිසා සහ නූතන රසායන විද්‍යාවේ දියුණුවත් සමඟම බටහිර වෙදකම වේගයෙන් තමන්ගේ ඖෂධ නිශ්පාදන වලට රසායනික උපාදානයන් භාවිතයට හුරු වුනා. දැන් නවීන ලෝකයේ බටහිර ඖෂධ කියන්නේ කෙලින්ම රසායනිකව සකස් කරන ලද ඖෂධයක්.

නමුත් ආයූර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාව එහි අර්ථයෙන්ම මෑතක් වන තෙක්ම තනිකරම ශාඛ හෝ රස විද්‍යාවේ එන පාර්ථිව ද්‍රව්‍යයන්ගෙන් පමණ සෑදුනක්ම විය. එහිදී ඖෂධ නිපැයූවේ ක්ෂාය සංස්කරණ ක්‍රම අනුවයි.

ක්ෂාය සංස්කරණ විදි පසෙකි.
1. ස්වරස - අමු ද්‍රව්‍ය එකෙනෙහිම ගෙන තම්බා (පුට දී ) මිරිකා ගත් යුෂ භාවිතයට ගැනීම. ( මෙහිදී භාවිතා කරන නොයෙක් ක්‍රම ඇත.)
2. කල්ක ක්ෂාය - අමු හෝ වියලි ද්‍රව්‍ය සියුම් ලෙස කුඩු කර ජලයෙන් හෝ වෙනත් ක්ෂායක් මිශුකර අඹරා ගැනීමෙන් සාදා ගත හැක.
3. ක්වාථ ක්ෂාය - ද්‍රව්‍ය කුඩාවට කපාගෙන පිරිසිදු කර ජලය දමා සින්දවා ගැනීමෙන් මෙම ක්ෂාය සාදා ගනී. අරිෂ්ටයද මෙයටම අයත් ඖෂධ වුවත් මේවාට දැන් මෙන් ඇල්කොහොල් එක් කරන්නේ නැත.ස්වභාවිකව මධ්‍යසාර සංධානය වීමට මලිත මල් උපයෝගී කර ගනී. මෙහිදී ශරීරයට හානියක් නොවූවත් වර්ථමාන ක්‍රමයේදී ඇල්කොහොල් වලට ඇබ්බැහි වීමක් ඇති විය හැකි නිසා දැන් උගත් ආයූර්වේද වෛද්‍යවරු ඉතා සීමිතව භාවිතා කරයි.
4. හිම ක්ෂාය - හොදින් කුඩු කර ගත් ද්‍රව්‍ය නියමිත ප්‍රමානයට ජලය දමා මැටි මුට්ටියක හෝ වීදුරු බඳුනක රැයක් එලිවෙනතුරු තබා, උදයේම මිරිකා භාවිතා කිරීම.
5. ඵාණ්ට ක්ෂාය - නියමිත ද්‍රව්‍ය හොඳින් කුඩු කර භාවිතයට ගැනීම හෝ නියමිත ජල පරිමාවක් සමඟ රත් කර සිදුවා ගැනීම.
( තවත් අනු ක්‍රම රාශියක් ඇතත් ප්‍රධාන වන්නේ මේවායි.)

දැන් මම ඔබගේ අවධානය ඉහලින් වූ ඡායාරූපය වෙත යොමුකරනවා. ඔබට සිතෙන්නේ කුමක්ද?

මේ තිබෙන්නේ ලංකාවේ ආයූර්වේද වෛද්‍යවරුන් අතර සුපතල ක්ෂාය කීපයක් නවීන තාක්ෂනයට අනුව සකසා ඇති අයුරුයි. මෙහිදී මෙම ඖෂධ සෑදීමේදී භාවිතා කර ඇත්තේ බටහිර ඖෂධ සකසන තාක්ෂණයමයි. මෙහි ඇති වෙනස වන්නේ මේ ඖෂධ සඳහා යොදාගෙන ඇත්තේ ශාඛ ද්‍රව්‍යම වීමයි. මෙවැනි ආයතන විශාල ගනනක් ඉන්දියාවේ තිබෙන අතර ලෝකයේ රටවල් 120 පමණ තම නිශ්පාදන අපනයනය කරන ඉතා සුවිශාල ආයතනයකුත් මේ අතර ඇත.

ලංකාවේ ප්‍රශ්නය වන්නේ, මෙම ඖෂධ භාවිතයට වෛද්‍යවරුන් තවම නිසි පුහුණුවක් නැතිකමයි. පුහුණුව දීමට එම ආයතන සූදානම් නමුත් රජයේ පාර්ශ්වයෙන් තවමත් ඒ පිළිබඳ සිතා නැත.

එක්තරා කාලයක් මෙම ඖෂ්ධ ගෙන්වීමට විශාල බදු පැනවීය. ඉන් බලාපොරොත්තු වූයේ දේශීය ඖෂධ නිශ්පාදන ආයතන වලට තම කර්මාන්ත බාධාවකින් තොරව කරගෙන යාමට ඉඩ දීමලු.

එසේ වුවත් ලංකාවේ නිශ්පාදන ආයතන අදද අරිෂ්ටයන් සහ කිසිම ගුණයක් නැති, ප්‍රමිතිය පිළිබඳව කිසිම සහතිකයක් නැති, සායනික පර්යේෂන වචනයවත් නොදැන නිශ්පාදනය කරන ඖෂධ ජනතාවට බෙදමින් සිටියි.

මම කිසිදා ඉන්දියාවටවත් වෙනත් රටකටවත් වඩා මගේ රටට ආදරය කරමි. නමුත් අපි කරන්නේ ජනතාව සුවපත් කිරීම බැවින් වඩා හොද දේ ජනතාවට ලබා දීම අපගේ යුතුකම යැයි මා කීවොත් ඔබ ඊට එකඟ වේ යැයි සිතමි. මෙහිදී කල යුත්තේ මේ වඩා දියුනු නිශ්පාදනයන් අපගේ රටේදී නිපදවීමට උත්සාහ කරමින් ක්‍රමයෙන් එය වැඩි දියුනු කිරීමයි. එසේ නැතිව වඩා හොඳ නිශ්පාදනයන් ජනතාවට ලැබීම වැලකීම නොවේ. මේ ලෙස ආයුර්වේදය දියුනු කරන්නේ කෙසේ දැයි මට නම් ගැටළුවකි.

කෙසේ හෝ දැන් පුද්ගලිකව මෙම පුහුණුව ලැබූ වෛද්‍යවරුන් ගනනාවක්ම අපට සිටී. මා යටතේද වෛද්‍යවරුන් පුහුණුව ලබයි. මේ සියල්ල කිරීමෙන් අප කිසිවෙක් සතයකුදු හබ්බ කරන්නේ නැත. එම නිශ්පාදන ආයතන වලින්වත් අප මේ වන තෙක් කිසිවක් ලබාගෙන නැත.

මෙයින් අප බලාපොරොත්තු වන්නේ ජනතාව වැඩියෙන් ආයූර්වේදය වෙත ඇද ගැනීමයි. මේතාක් එය සාර්ථක වී ඇත.


අප ලබනා විශාලම සතුට එයයි.