කුමන්ත්‍රනය.

මේක දැණුමක් ගන්න ලියන දෙයක් නෙමේ. මම මේ සිද්ධිය කියන්න හිතුවේ හැමදාම එකම වගේ කථා කියලා ටිකක් වෙනසකට. මේ සිද්ධිය වුනේ මම උ/පෙ කරලා ගෙදර ඉන්න දවස්වල. මේ කාලේ අපේ සඳරූ වගේ මරණ ගෙවල්, මගුල් ගෙවල්, පොලියට ගන්න කාලේ.

එක දවසක් මහ රෑ අපේ මිත්‍රයෙක් මගේ කාමරේ ජනේලෙට තට්ටු කරනවා. දැන් වෙලාව රෑ 10 ට විතර. ඒ කාලේ මම හිටියේ ගෙදරින් එලියට දොරක් තිබුනු පරණ තාලේ කන්තෝරු කාමරේ. (මහා භීෂණයත් එක්කම මට මේ කාමරේට සමු දෙන්න වුනා මවගේ බලවත් ඇවිටිල්ල නිසා.) ඉක්මනට මිත්‍රයා කාමරේට අරගෙන කථා කලහම අපේ යාළුවෙක්ගේ අම්මා නැතිවෙලා. මේයා ගැනත් කියන්න තියනවා. ඉතාම ඉහලට ඉගෙනගෙන ඒත් දැන් බොගම්බර හිරගෙදර සිරබත් කන යාළුවෙක්. මොකද මිනිහා සක්විතිගේ දෙවනි සක්විති වෙන්න ගිහින් එහාට යන්න වුනේ.

අම්මටවත් කියන්නැතුව මමත් මගේ පලමු මිත්‍රයත් මේ මලගෙදර ගියා. යනකොට අපේ මිත්‍රයෝ කීප දෙනෙක්ම එතැන. මේ කට්ටිය ගැන කියනවනම් හැමෝම වෙන්න දොස්තරලා, නැත්නම් වෙන්න ඉංජිනේරුවො, එහෙමත් නැත්නම් වෙන්න එකවුන්ටන්ස්ලා, ඔය වගේ මහජාතියේ අය තමයි හිටියේ. දැන මලගේ නැගලා යනවා. කථාබස්, හපන්කම්, පුරසාරම්, බැලුවම වැඩි හරියක් මෝඩකම්. මේ වගේ තැන්වලට අපේ නඩේ ගියාම ඔය සඳරූ කියනව වගේ ගමේ කාණ්ඩ දෙකක් ඇති වෙනවා. අර වෙන්න මහජාතියේ අයයි, ගමේ බයියෝ ටිකයි. මේ දෙගොල්ලොම වැඩ පෙන්නනවා. පොඩි තරගයකුත් මේ අය අතර තිබෙනවා එදා ඉදලම.

එදාත් සුපුරුදු පරිදි මේ තරගය ඉස්මතු වුනා. ඒකෙ පොඩි සාධාරනයකුත් තිබ්බා. ඇයි මේ මලගෙදර හැම වැඩේම කරන්නේ අර කොල්ලො ටික. අපේ උන් කයිය ගහනවා විතරයි. ඒත් වැඩි සැලකිල්ල අපිට. කැරම් ගැහුවත්, කාඩ් ගැහුවත් උන් දිනුම්. අපේ උන්ට හෙන තරහයි. අපේ කට්ටිය කථා වෙනවා. උ/පෙ ගැන කැම්පස් ගැන, කෙල්ලොත් අපේ උන්ට වැඩි සපෝට්.

මේ අතරේ ගමේ කට්ටිය අපිට කතන්දර කියනවා, හොල්මන් ගැන, අද්භූත දේවල් ගැන නා නාප්‍රකාර දේවල්. අපි බය වෙනවද එහෙම. පාඩම කරලා ඇටකටු උඩ නිදිය ගත්ත අපි?

මේ කාලේ අපේ ගමේ පංසලේ නායක හාමුදුරුවෝ අපවත් වෙලා මාස තුන ගෙවිලත් නැහැ. මේ ආදාහනය තිබ්බේ මෙතුමා ජීවිත කාලෙම මහන්සි වෙලා හදාපු පාසලේ පිට්ටනියේ. දැන්නම් මේක මහා විද්‍යාලයක්.

ගමේ කොල්ලො අපිට කියනවා. මේ නායක හාමුදුරුවෝ අර පාසල දාල යන්නේ නැහැලු. රෑට රෑට එතැන හොල්මං කරනවලු. මුන් අපිට මේක බලන්න යන්න කථා කරනවා. අපේ කට්ටියත් ටිකක් දැන් ගැස්සිලා ඒත් මේකට මුහුණ නුදුන්නොත් ගමේ ඉඳලා ඉවරයි. ඒ නිසා අපි තීරණය කලා බලන්න යන්න.

ඒත් වැඩේ කියන්නේ ගමේ කොල්ලො බයයි හොල්මන් වලට. පලවෙනි පාරම අපි දිනුම්. අපේ කට්ටිය දැන ෆුල් ෆෝම්. අද හොල්මන අල්ලන්නම තමයි යන්නේ. අපි ගියා මට මතක හැටියට 10 වැඩි පිරිසක්. තව ගමේ හිටිය නිර්භීතම කොල්ලො තුන් දෙනයි. ඔන්න ගමක හැටි. මෙච්චරයි නියම පුරුෂ ධෛර්ය්‍යය තිබ්බ කොල්ලො හිටියේ.

අපි දැන් ගජබා රජතුමා මුහුද දෙබෑකරගෙන ඉන්දියාව අල්ලන්න යනවා වගේ ඉස්කෝල වත්තට යනවා. මුලින්ම යන්නෙ, දැන් ඇත්තටම දොස්තර කෙනෙක් වෙච්චි මගේ අතීසාර මිත්‍රයෙක්. ඊලගට තව කීප දෙනෙක්. මම ඇතුළු ටිකක් බය අය දෙතුන් දෙනෙක් අන්තිමට. අර ඇත්ත දොස්තරයි ගමේ කොල්ලො තුන් දෙනයි අපිට හොල්මන ඉතුරු කරන පාටක් නැහැ. අපි පස්සෙ කෑල්ලක් හරි කඩා ගන්නව කියලා හිතලා හිමීට යනවා.

මේ පාසැල වත්තට තාප්පයක් නැහැ. තියන්නේ කටුකම්බි වැටක්. ඒකත් හරියට අඟල් 8 විතර පරතරයක් තියලා ගහපු අලුත් වැටක්. මේක තරණය කරන්නේ ගමේ කොල්ලන්ගේ උදව් ඇතුව. උන්නේ දන්නේ උන් දවල්ට පනින තැන්.

ඔන්න දැන් අපි වත්තේ, කට්ටිය ටික ටික ලංවෙනවා. අපි අන්තිම දෙතුන් දෙනා අතුත් අල්ලගෙන. මුලින්ම ගිය හතර දෙනා දැන් දෙවනි පෙලත් එක්ක එකතු වෙලා. කිසිම දෙයක් පෙන්න නැහැ. කථාව බොහොම හිමින්. ඇයි හොල්මන පැනලා ගියොත්,

මෙහෙම ගෙවුන කාලය අදටත් මට මතක නැහැ. විනාඩි 05, 10, 20 වෙන්නත් පුලුවන්. හැබැයි මට මතක හැටියට අපි මහා කලයක් බලන් හිටියා. ඒක අවුරුද්දක් දෙකක් විතර. මොන මගුලකට මේකට ආවද කියලමයි හිත කියන්නේ.


එක පාරටම අර නිර්භීතම තුන් දෙනා නැගිට්ටා, දැන් දුවනවා, මෙහෙම කියාගෙන "ඔන්න හාමුදුරුවො ඉස්සරහා" සහතික ඇත්ත මම බැලුවා මෙන්න ඉන්නවා හාමුදුරුවෝ අපිට ටිකක් ඉදිරියෙන්. දැන් කට්ටිය ආපහු දුවනවා. එච්චරයි මට මතක.

ටිකකින් ඇහෙනවා. එකෙක් කියනවා මචන් මගේ කන්නාඩිය නැහැ ඒක වැටුනා කියලා. දැන් අපිට නවතින්නම වෙනවා. බලනකොට නැවතුනේ අර මුලින්ම, අන්තිමටම ගිය දෙතුන් දෙනා විතරයි. අනිත් උන් දුවනවා ඇහෙනවා පේන්නේ නැහැ. යන්තම් විලාප ගහලා කට්ටිය නවත්තගෙන බැලුවම අපි දැන් මේ ඉන්නේ අර කම්බි වැටත් පැනලා. මට අදටත් මතක නැහැ මේක තරණය කරපු හැටි.

අපි මේ සියළුම දෙනා අර ගමේ තුන් දෙනා ඇතුළු නඩය සියළුම නැති වූ භාන්ඩ සෙරෙප්පු ආදිය හොයාගෙන මේක කාටවත් කියන් නැහැ කියලා පොරොන්දු වෙලා ආපහු ආවා මල ගෙදරට. මෙතන කිසි කෙනෙක් දන්නේ නැහැ මේ කථාව. අපි අර කොල්ලො තුන් දෙනාට හෙනට සලකනවා ඇයි බයයිනේ මුන් කිව්වොත් ?

ටික වෙලාවකින් ඔන්න තේ, කෝපි එහෙම එනවා, ගමේ උන් අපිට මේවා පෝලිමට ගේනවා " මහන්සි ඇතිනේ මහත්තුරු දුවලා" කිය කියා.

මොක වුනත් වැඩේ දෙල් බව අපිට තේරුනා. වෙලා තියන්නේ මහා කුමන්ත්‍රණයක්. උන් ප්ලෑන් කරලා තමයි අපිට අර ගේම සෙට් කරලා තියන්නේ. අපි ආවට පස්සේ කට්ටියක් වෙනම ගිහින් උන් තමයි හාමුදුරුවොන්ට රගපාල තියන්නේ.


එදායින් පස්සේ අපි මල ගෙවල් වල යාම සෑහෙන්න අඩු කලා.