ආදරය!!!!

ජීවිතය කියන්නේ ගහක් නම් ඒ ගහේ ජීවය වෙන්නේ ආදරයයි. ඒ ආදරයට ජීවය දෙන මුල් වෙන්නේ,
1.දානය - දානය නිසා සමබරතාවයත් ඒ නිසා අපිට ඕනෙම මානසික තත්වයක් වන විසඳුම එහෙමත් නැත්නම් පිළිතුරු සොයා ගැනීම කියන ගුණාංගයදියුණු වෙනවා.
2. ප්‍රිය වචනය - මෙයින් අපට සහනය ඇති වෙනවා. ඒ සහනය නිසා ඇති වෙන වඩාත්ම වටිනා දේ තමයි සතුට.
3. අර්ථචර්‍යාව - මේ කියන මුල නිසා ජීවිතයට නැත්නම් ආදරයට ලැබෙන දේ තමයි, සමගිය. සමගිය නිසා සංවර්ධනය ඇති වෙනවා.
4. සමානාත්මතාව - මේ තමයි ජීවිතය කියන ගහේ ඇති ඊලඟ මුල වෙන්නේ, මින් නිදහසත්, නිදහස නිසා සාමයත් ඇති වෙනවා.

ආදරය නම් ජීවය ඇති ගස වටේ එතෙනවා,…………….

ආශාව නම් දුෂ්කර ක්‍රියාව,…….

ආශාව නැතිව සිටීම ඉතා අපහසු බැවිනි. මේ ආශාව නිසා ඇති වෙනවා රාගය, ලෝභය, මෝහය, ද්වේශය, කියන වැලේ ශාකා.
එනම් මේ සතරින් තොරව සිටීම අදරයට අපහසු බැවිනි, එසේ තොරව සිටීමට හැකි වන්නේ දුෂ්කර ක්‍රියාවෙනි. එහෙනම් අපිට දැන් තේරෙනවා ආදරය කියන්නේ මධ්‍යම ප්‍රතිපදාවක් කියලා. ඒ කියන්නේ ආශාවෙන් ලබන සියල්ල ඒ වෙනුවට ආදරයෙන් ලැබීමයි.
ආශාව හැම විටම ශරීරය තෘප්තිමත් කරයි, එනම් ආශාව එකතු වන්නේ ශරීරයටයි. නමුත් ආදරය එසේ නොවේ එය හැම විටම ජීවිතයට එකතු වේ. එනම් ජීවිතය ජීවත් කරන්නේ ආදරයයි.
හමුවන විට ඇති වීමත්,
ඇතිවන විට නැති වීමත්,
නැතිවන විට නැවත ඇති වීමත් ආශාවයි.
නමුත් ආදරය හැමදා පැවතීමයි.
ආරක්ෂාව අවශ්‍ය වන්නේ ආශාව ඇති විටයි. ආරක්ෂාව භයටයි. එනම් ආශාව නිසා බිය සැක ඇති වේ. නමුත් ආදරය ආරක්ෂාවට නොවේ, ආදරය සත්‍යයක් නිසා එහි බිය සැක කොයින්ද?

මේ ගසේ ආදරය කියන ජීවය තියනකොට සෑදෙන අතු තමයි,
1. මෛත්‍රිය - යම් තැනක මෛත්‍රිය තිබේ නම් එතැන ඇති වෙනවා නිවැරදි කල්පනා සහ නිවැරදි දැකීම.
2. කරුණාව - යම් තැනක කරුණාව තිබේ නම් එතැන ඇති වෙනවා නිවැරදි ක්‍රියාව සහ නිවැරදි වචනය කියන ගුණයන් දෙක.
3. මුදිතාව - මේ ගසේ ආදරය ඇති විට එතැන ඇතිවන ඊලඟ ශාකාව තමයි, මුදිතාව. මේ මුදිතාව ඇති විටදී, නිවැරදි උත්සාහය ඇති වෙනවා, ඒ නිසා නිවැරදි ජීවිතය ඇති වෙනවා.
4. උපේක්ෂාව - ආදර නිසා ඇතිවන ඊලඟ ගුණය වන්නේ උපෙක්ෂාවයි. මේ උපෙක්ෂාව නිසා නිවැරදි සිහිය ඇති වෙනවා. නිවැරදි සිහිය නිසා නිවැරදි සමාධිය ඇති වෙනවා.

හැබැයි ආදර කියන්නේ බලාපොරොත්තුවක් නෙමෙයි, තනිකරම පරිත්‍යාගයක් වෙනවා, බලාපොරොත්තුව ඇති තැන සැක ඇත. ආදරය සත්‍යයකි. ඒ තුල ඇත්තේ විශ්වාසයයි. ආදරයේ නියම ස්වභාවය පවතින්නේ ඒ කෙරෙහි එල්ලවන වෙනස්කම් අනුව, එය වෙනස් නොවූ විටය. වෙනස් වීම නිසා දුක ඇති වෙනම්, සතුට ඇත්තේ වෙනස් කිරීම තුලයි. වීම සොභා දහමේ ස්වභාවයයි. කිරීම මිනිස් දහමේ ස්වභාවයයි. ආදරය තුල ඇතිවන සෑම වෙනස් වීමකදීම පරිත්‍යාගය නොවෙනස්වේ නම්, සෑම විටම පවතින්නේ ආදරයයි.
ආදරය දෙන්නා ආදරය ලබන්නෙකි,
ආදරය ලබන්නා ආදරය දිනන්නෙකි,
ආදරය රකින්නා ආදරය දිනන්නෙක්ද වෙනවා.
ආදරය දිනන්නා ජීවිතය දිනන්නෙකි,
ජීවිතය දිනන්නා සමාජය දිනන්නෙක්ද වෙනවා. මේකෙන් කියන්නේ ආදරය අපට අයිති කර ගැනීමට නොව ආදරයට අප අයිති වීම සඳහා කියන එක නේද?

ආදරය වේදනාවක්ද?
වේදනාව තුල ආදරය ඇතත්, ආදරය තුල වේදනාවක් නැත. ඇත්තේ සතුටු කඳුළුය. අහිමි වුනු සම්පත් නිසා යම් වේදනාවක් සිතට එත්දී, අහිමි නොවුණු ආදරය රැක ගන්නට අපට හැකි වෙතොත්, අප හිමි වන්නේ ආදරයටයි. ජීවිතයේ අර්ථය වැටහෙන්නේ ආදරයේ වේදනාව තුළිනි.

ආදරය ලැබිය හැක්කේ ත්‍යාගය ලැබීම සඳහා දරණ ප්‍රයත්නය තුලින් නොවේ. ත්‍යාගය රැකීම සඳහා තමා යොමුවන ආකාරයෙනි. කෙසේ හෝ ආදරයට ත්‍යාග දෙකකි.
1. ආදරයට සම්බන්ධ වස්තුවයි.
2. ආදරයයි.

එනම් ආදරය ජයග්‍රහනයකි. එම ජයග්‍රහනයට හිමි ත්‍යාගය අහිමි වුවත් ආදරය අහිමි නොවේ. ආදරය ජීවිතය සඳහාය. ජීවිතය ආදරය සඳහාය,…………..

හැබැයි විවාහය එහි පැවැත්ම සඳහායි. තමා මෙලොව ආදරය කරන සුන්දරම වස්තුවට ඇති අයිතිය කිසියම් වෙනසක් වීමෙන් අත්හල විට ඒ කෙරෙහි ද්වේශයක් ඇති නොවේ නම් ඒ තුල ඇත්තේ ආදරයයි. එනම් හමුවීමත් ආදරය නොවේ. ආදරයත් හමුවීම නොවේ. හමුවීමත්.......... වෙන්වීමත් අතර ඇත්තේ ආදරයයි.

.......... මේ සියල්ල ඉහත ජීවිත ගසේ ඵල වැලයි.........