අපේ අතීත ඛේදවාචකයන් සහ කන්ද උඩරට ගිවිසුම - 01

අද මම ඔබට මේ මාසය සදහා ගෙන එන පළමු ලිපිය ගෙන එන්නයි මේ සැරසෙන්නේ. මම සිතනවා වසරක පමණ මගේ බ්ලොග් ඉතිහාසයේ මම ගෙන එන ඉතාම සංවේදී කාරණයයි මේ ලියන්නට සැරසෙන්නේ.

සිංහලේ තම දීර්ඝකාලීන අගනුවර වන අනුරපුරය වසර 1400 පමණත්, ඒ අත අතහැරීමෙන් පසු රජරටම වූ පොළොන්නරුවටත් එතැන සිට නිරිත දිගටත් පසුව ක්‍රමයෙන් බටහිරටත් සංක්‍රමණය වුණා. කෙසේ හෝ මගේ කල්පනාව නම් අපේ අවසාන සිංහලේ රාජධානිය වන්නේ සීතාවක බවයි. කන්දේ නුවර හෙවත් මහනුවර අගනගරයක් ලෙස පිළිගන්නට මගේ සිත ඉඩ දෙන්නේ නැහැ. ඒකට හේතුව නියම රාජවංශිකයන් විසින් කන්දේ නුවර රාජධානිය පාලනය නොකිරීමත්, මුළු රටම ඉන් ආවරණය නොවීමත් කියන කරුණු. ඒ ගැන පසුව වෙනම ලිපියක් අපි ලියමු.

මෙහෙම නොයෙක් විපර්යාසවලට ලක්වුණු අපේ අගනගරය කෙමෙන් කන්දේ නුවරට පැමිණි ආකාරය ඔබ ඉගෙන ඇති කෙසේ හෝ මම මේ කතා කරන්න හදන්නේ ඒ අගනගරයේත් අවසාන සතිකීපය නැත්නම් දින කීපය ගැන බොහෝ දෙනෙක් නොදන්න රහසක් ගැන. මේක පටන් ගන්නේ ක්‍රි.ව. 1705 පමණයි. ඒ සදහා දායක වෙන පුද්ගලයන් අතරින් ජේකම් ගොන්සාල්වේස් කියන රෝමානු කතෝලික පූජකවරයා. මෙතුමා කන්දේ නුවරට බැල්ම දාන්නේ එහි දෙවන විමලධර්මසූරිය කියන නායකයා විසින් පාලනය කළ අවධියේදීයි.

මේ කතාවට ගොන්සාල්වේස් සම්බන්ධ නැති වුවත් ඉතාම කෙටියෙන් ඒ ගැනත් මම කියන්නම්. මෙතුමා ඉතාම සට කපට පුද්ගලයෙක් ලෙස කන්දේ පාලකයාගේ සිත දිනා ගැනීමට සමත් වෙනවා. මේ කාලය වන විට බෞද්ධාගමට ඇති ළැදියාව තම රජකම ආරක්ෂා කර ගැනීමේ ආභරණයක් වන තරමට පහත වැටී තිබෙන්නේ. ඒ නිසා කන්දේ පාලකයන් ආගම සලකන්නේ ජනතාවගේ සිත් දිනා ගැනීමේ ආයුධයක් ලෙස පමණයි. දෙවන විමලධර්මසූරියටත් ඒක එසේමයි. ඔහුගේ ආගමික ළැදියාව ඉතා අඩුයි.

මේ පාලකයාත් වෙනත් පසුව ඇති වූ කන්දේ පාලකයන් මෙන්ම තෑගිබෝග පිරිනැමීමෙන්, විශේෂයෙන්ම විදේශික මත්පැන් වලින් තම බසට නම්මා ගැනීමට මොවුන්ට හැකි විය. ඒ ඇසුර කෙතරම්ද යත්, තම ප්‍රධාන බිසවගෙන් නැතුව වෙනත් බිසවකට ලැබූ දරුවා වූ කුණ්ඩසාලේ කුමරුට අධ්‍යාපනය ලබාදෙන්නත් තෝරාගත්තේ ගොන්සාල්වේස් පියතුමාවයි. වසර 19 ඇවෑමෙන් මියගිය විමලධර්මසූරිය තම අනුප්‍රාප්තිකයා කරන්නේ මේ කුමරුවයි. නමුත් ප්‍රභූන් කිසිවෙක් ඊට කැමති වන්නේ නැහැ. ඒ හෙතුවෙන්ම පාලකයා හා ඇමතියන් අතර සියුම් නුරුස්නා බවකුත් ඇතිවෙනවා. කෙසේ හෝ මෙකල ගොන්සාල්වේස් ඉතා ප්‍රබල පුද්ගලයෙක් වෙනවා. මේ රජතුමාට සියලු දුසිරිත් පුරුදු පුහුණු වන්නේ මේ විදේශික ඇසුර හරහායි. ඉතාම නරක පාලකයෙක් වූ මොහු මෙරට නාමික රාජ්‍ය පාලකත්වයත් විදේශික ද්‍රවිඩයන්ට ලබාදෙනවා. ඒ ප්‍රභූන් හා පැවැති වෛරය නිසා. මෙන්න මේ ගැටලුව විසදීමට අපේ දේශප්‍රේමීන් ගත් නොයෙක් පියවරවල අවසානයේ පරාජය වන්නේ මුළු සිංහලේම විදේශික ඉතා ප්‍රබල සුදු අධිරාජ්යවාධීනට යටත් වෙමින් හා අපේ දේශීය දැනුම, අපේ සංකල්ප, අපේ දේ යැයි කිව හැකි සියල්ල සදාකාලයටම අපෙන් ඈත් කරවමින්.

මෙතැනදී විශේෂයෙන්ම කිව යුතු දෙයක්ද තිබෙනවා. එනම් මේ පාලකයා තම ජීවිතය ඉතා කෙටි කාලයකින් අවසන් කරනවා. ඒ ඔහු පෙලූ රෝගී තත්ත්වයක් නිසා. ඒ සම්බන්ධ තොරතුරු කියැවූ විට කෙලින්ම සිතෙන්නේ මොහි අධික දියවැඩියාවෙන් මෙනම සිරෝසිස් රෝගයෙනුත් පෙලුන බවයි. ඒ වගේම මේ සියළු රෝගයන්ට ප්‍රතිකාර කර තිබෙන්නේත් ගොන්සාල්වේස් පියනමට සිතූසේයි. එහි අවසන් පියවර වෙලා තිබෙන්නේ මේ රෝගයන්ගෙන් පෙලුන කුන්ඩසාලේ කුමරු හෙවත් ශ්‍රී වීරපරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ පාලකයා අවසන දියවැඩියා ගඩු ඇති වී ශරීරය වනවී ඉතාම නරක ලෙස අසාධ්‍ය වීමයි. කොටින්ම ඔහු සිටින තැන පවා දැඩි දුඟදක් තිබුනා යැයි කියවෙනවා.

මේ අවසාන සිංහල පාලකයායි. මෙලෙස වීමටත් හේතු වන්නේ මොහුට සිටි එකම පිරිමි දරුවාද ප්‍රභූන් විසින් මොහුට විරුද්ධව උසිගන්වා වී යැයි බියෙන් ඔහු අතින්ම මරණයට පත් කිරීමයි.

මා මේ ලිපිය ලිවීමට ගත්තේ මේ කතාව කීමට නොවේ වෙනත් වැදගත් හෙළිදරව්වක් කිරීමටයි. නමුත් ලිපිය දිගුවන නිසා ඒ ගැන ඊළඟට.


මේ ඛේදවාචකයට පාරකැපෙන්නේ මෙහෙම වුවත් මේකෙ නියම කුමන්ත්‍රණය හා ඒ සම්බන්ධ සිද්ධි තාමත් රහසක්. අන්න ඒ රහසෙන් යමක් ඔබට මම ඊලඟම ලිපියෙන් ගෙන එන්නම්........