103. තර වුනොත් ලෙඩවෙයි. තුට්ටු දෙකටත් තට්ටු වෙයි.

අපි අද බලමු මේ අනුව පුද්ගලයෙක්ගේ දෛනික ආහාරය කෙසේ සකස් විය යුතුද කියලා. පුද්ගල ශරීරයේ ධාතු සහ පංචභූතයන්ගේ අවශ්‍යතා මේ ආහාර ගැනීමෙන් පිරිමැසෙනවා නම්, එම අවශ්‍යතා පිරිමැසෙන ආකාරයට අප ආහාරය ගත යුතුයි.

1. රස ධාතුව - අපෝ භූත ගුණය ප්‍රධානයි. ස්නේහනයි. (එනම් තෙල් ගතිය ඇති කරන.) රක්තය පෝෂණය,වර්ධනය, ධාරණය, සහ ජීවනය ඇති කිරීම, ශරීරයේ ගෙවී යන කොටස් නැවත අලුත් වැඩියා කිරීම. රස ධාතුව ශරීරය පුෂ්ටිමත් කරයි.
2. රක්ත ධාතුව - අග්නි භූත ගුණය ප්‍රධාන වේ. අනෙක් ධාතූන්ගේ වර්ධනය ඇති කිරීම ප්‍රධාන කාර්ය්‍යයි.
3. මාංශ ධාතුව - පාර්තිව භූත ගුණය දරයි. ශරීරයේ හැඩය පවත්වා ගැනීම. ශරීරය ආවරණය, ආරක්ෂාව, ශාරීරික ක්‍රියාකාරීත්වය ඇති කරයි.
4. මේද ධාතුව - ආපෝ සහ පෘථ්වි ගුණ බහුලයි. දෘඪ බව ඇති කිරීම. පුෂ්ටිකාරක ගතිය, ශරීරයේ ස්නේහන බව ඇති කිරීම.
5. අස්ථි ධාතුව - පෘථ්වි භූත ගුණ බහුලයි. ශරීරයේ බර ඇති කරයි. නිශ්චිත හැඩය ඇති කරයි. ආරක්ෂාව, ක්‍රියාකාරීත්වයට උදව් වීම ප්‍රධාන ගුණ වේ.
6. මජ්ජා ධාතුව - ආපෝ ගුණය බහුලයි. ශරීරයේ බලය ඇති කිරීම.
7. ශුක්‍රධාතුව - ආපෝ ගුණය. ජීවනය ඇති කරයි.


මේ අනුව ඉතාම හොදින් පැහැදිලි වෙනවා යමෙක් ආහාර ගැනීමේදී ගත යුත්තේ ආපෝ ගුණය ඇති කරන ආහාරත් පෘථ්වි ගුණය ඇති කරන ආහාරත් යන මේ වර්ග දෙක ප්‍රධානව අනෙක් භූත ගුණයන් ඇති කරන ආහාර ඊට වඩා අඩුවෙනුත් ලෙසයි. නමුත් අපි එහෙම කරනවද?

අපි වැඩිපුර ගන්නේ මේද බහුල, පිෂ්ට බහුල ආහාර නේද?

එතකොට මොකද වෙන්නෙ?

යමෙක් මේ විදියට මේද බහුල ආහාර ගත්තොත් සහ පිෂ්ඨ බහුල ආහාර ගත්තොත් .....

1. මුලින්ම පිෂ්ටය ඉක්මනින් රසය බවට පත් වෙනවා. වැඩිපුර ඇති වෙන්නේ ආපෝ ධාතුව.

2. මේදය ඉක්මනින් එහෙම ධාතූන් බවට හරවන්න බැහැ. එතකොට මොකද වෙන්නේ. මේකෙදි මුලින්ම මේදය අර කලින් අපි කතා කළ 1, සහ 3 නියමයන්ට අනුව රස - රක්ත - මාංශ - මේද යන අනුපිළිවෙලින් මේදය, වැඩිපුර ඇති කරනවා. මෙ ක්‍රියාවලියට ඉහත 1, 2 නියම ප්‍රමාණවත් වෙන්නේ නැහැ. ඇයි මේද වැඩිපුර ආහාරයට ගෙන ඇති නිසා. දැන් අමතර වශයෙන් 2 නියමයත් මෙතනට එකතු වෙනවා. එතකොට මොකද වෙන්නේ. උපරිම සීග්‍රතාවයෙන් මේදය නිපදවෙනවා. නමුත් මෙතනදි මේද ධාතුව වැඩියෙන් නිපදවන නිසා එතනින් එහාට ඇති අස්ථි - මජ්ජා - ශුක්‍ර කියන ධාතු නිපදවීම අඩපණ වෙනවා.

දැන් බලන්න මේ ආපෝ භූතය සහ පෘථ්වි භූතය වැඩිපුර එකතු වෙන අතරම ශරීරයේ රසධාතුව සහ මේද ධාතුව එකතු වෙන්න බලනවා. අපිට මේකෙන් පේනවා නේද මේ සමස්ත ක්‍රියාවලිය නිසා ඇතිවන ප්‍රතිඵලය ශරීරය පුෂ්ටිමත් බව.

ආපො භූත තත්ත්වය සහ පෘථ්වි භූත තත්ත්වය වගේම මේද ධාතුවේත් පොදු ක්‍රියාකාරීත්වය තමයි ශරීරය මහත් කරන එක නැත්නම් පුෂ්ටිමත් කරන එක. එම අවස්ථා තුනම මෙහිදී සැපිරෙන නිසා වැඩිපුර මේදය හා සීනි පිටි වර්ග පාවිච්චි කරන අයට එන විශාල ප්‍රශ්නයක් තමයි මේ තරබාරුව.

මේ ක්‍රියාව මෙතනින් නවතිනවද???

නැහැ...

මේක තව ඉදිරියට ගමන් කරනවා. ඒ.....

මේද වලට යටින් ඇති ධාතූන් වන අස්ථි ධාතුව, මජ්ජා ධාතුව, ශුක්‍ර ධාතුව නිපදවීම අඩපණ වෙන්න මේක හෙතු වෙනවා. ප්‍රතිඵලය වන්නේ,

1. දැන කාලේ හොදට මාකට්වෙන ලෙඩක් වන ඔස්ටියෝපොරෝසිස්.
2. තවත් ඒ වගේම ලෙඩක් වන මඳ සරුභාවය.

මේ විතරක් නෙමෙයි මහා රෝග ගණනාවකටම මේ තත්ත්වයන් හෙතු වෙනවා.

ඒ වගේම මේ අයට මේදය සහ පිෂ්ඨ ධාතු වැඩි වීමෙන් ඇතිවන සියලු රෝග ඇති වෙනවා. උදාහරණ විදියට කොලෙස්ටරෝල් වැඩි වීම, එතකොට දියවැඩියාව, ඒ එක්කම අධික රුධිර පීඩනය, වගේ රෝගත් එම රෝග වලම දෙවන අවස්ථාවේදී ඇතිවන අතුරු ප්‍රතිඵල වලටත් මේ අයට මුහුණ දෙන්න වෙනවා.


එත්කොට මූලිකවම සිතට ගන්න, ආයූර්වේදීයව සමබර ආහාරයක් ගැනීමට.

අපි කොහොමද මේ රෝග වලින් බේරිලා ජීවත් වෙන්නෙ??

මෙන්න අභියෝගය. මේකට මුහුණ දීමට ඔබට ධෛර්ය්‍යය ඇති කිරීම තමයි මගේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථය වුණේ.

දැන් අපි බලමු ඒ උපක්‍රම.

මේ කවි පද දෙක ඔබට මතකද?

1. අඩහ කෑම දහස් වටී.
2. ඇවිද්ද පය දහස් වටී.

මෙකෙන් කියන්නේ මොකක්ද??

කන්න පුළුවන්කම තිබ්බට බඩ පැලෙන්න කන එක හොද නැති බව නේද?

අනික ඇවිද්ද පය දහස් වටී. ඒ කියන්නේ ඇවිද්දෙ නැති පය බලු නොවටී කියන එක නේද??

මේක අපේ පැරණි සිංහල කථාවක එන කවියකින් උපුටා ගත්තේ මෙතනට මේ පද දෙක වැදගත් නිසා. මෙහි යම් සැඟවුණු අරුතක් තිබෙනවා. එනම් අඩුවෙන් ආහාර ගැනීමත් ව්‍යායාමයත් ඉතා උතුම් බවයි.

ඔබට මතකද අපි මේ ලිපිපෙළ ආරම්භ කරනකොටම ධාතුන් හදුන්වාදෙන විට මෙහෙම කිව්වා,

"මේ ශ්ලෝක පාඨයෙන් කියවෙන එක කරුණක් ඉතා වැදගත් එනම්,

1. ශරීරය,
2. මනස,
3. ප්‍රාණය දරා සිටින්නේ ධාතු වලිනි."

ඔබ දන්නවා දැන් මේ තරබාරුව කියන රෝගය ඇතිවන පිළිවෙළ. ප්‍රතිකාර කිරීමෙදි අනුගමනය කළ යුතු පිළිවෙලත් යම් හරි අවබෝධයක් ඇවිත් ඇති.

මුලින්ම අපි මේ කියන ශ්ලෝක පාඨයේ ලෙස බලමු.

ආයුර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව යම් රෝගයකට ප්‍රතිකාර කිරීමේදී ඒ ප්‍රතිකාර අවස්ථා තුනක් ලෙස කළ යුතුයි. ඒ,

1. ශරීරයට
2. මනසට
3. අදාල රෝග තත්ත්වයට ලාක්ෂණික ප්‍රතිකාර

මෙන්න මේ විදියට අවස්ථා තුනක් යටතේ තමයි මේකට ප්‍රතිකාර කළ යුත්තේ.

ලාක්ෂණික විදියට ගන්නව නම් මුලින්ම ඖෂධ ප්‍රතිකාර කළ යුතුයි. ඒ ඒ අවස්ථාවට උචිත ලෙස ඖෂධ ප්‍රතිකාර කිරීම ඒ සදහා පුහුණුව ලැබූ වෛද්‍යවරයෙක් යටතේ කළ යුතුයි.

ශරීරයට කරන ප්‍රතිකාර තමයි අපි ඉහත ඇවිද්ද පය ලෙස හැදින් වූයේ. එනම් ව්‍යායාම.

මනස සදහා කරන ප්‍රතිකාර තමයි. මෙවැනි රෝගයක් ඇති වුනහම, ඒ වෙනුවෙන් සිත බිඳ ගැනීම, කලකිරීම, ආදී මානසික වැටීම් වලින් තොරව නිදහස්ව වෛද්‍ය උපදේශ අනුව රෝගය සුව කර ගන්න එක.

මම දැන් ව්‍යායාම ගැන කෙටියෙන් කියන්නම්. ටිකක් දිග වැඩි වුවත් තව කරුණු තිබෙනවා.

එක්කො ඒ ටික හෙට පෝයට ලියල අනිද්දට දෙන්නම්. තුන් වන කොටස විදියට.


ඒ ඒ ආහාර ගත යුතු පිළිවෙලත් තුන්වන කොටසින්ම කියා දෙන්නම්.